[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pos³uguj¹c siê t¹ metod¹, usi³owa³ wnios towaæo potrzebach, motywacjach i konfliktach pacjenta na podstawie œwiadomego i jawnego znaczenia jego wypowiedzi.Jednostk¹ pomiaru jest dla niego zdanie.W systemie istniej¹ 4 g³Ã³wne kategorie, dotycz¹ce potrzeb pacjenta: seks, upodobania, zale¿noœæ i rtezale¿noœæ.Ka¿da z nich ma 3 podkdegorie: przybli¿anie siê niepokój i frustracja, lategome dotycz¹ce terapeuty rozró¿niaj¹ przede wszysbkim uwagi aktywne i bierne.Murray zastosowa³ swój system w opublikowanym opisie przypadku terapii rogersowskiej i potwierdzi³ hipotezê, ¿e w trakcie terapii czêstotliwoœæ wystêpowania u pacjenta kategorii akceptowanych przez terapeutê wzrasta, natomiast znnmiejsza siê wystêpowanie kategorii nieakceptowanych.System Dollarda i AuldaSystem opisanz w odrêbnej monografii, (1959) i streszczony w podrêczniku Gottschalka i Auerbacha (1960) nawi¹zuje do systemu Murray¹.Kategorie obejmuj¹.568.zewnêtrzne zarchowanie paejenita, symptomy oraz aspekty procesu terapeutycanego.Jednak¿e g³Ã³wnym przed miotem zainteresowania s¹ moÊwy dynamiczne.Rozró¿nia siê motywy uœwiadamiane sobie przez pacjenta i nieuœwiadamiiame.Zasadniczym problemem jest wnioskowanie na podstawie motywów nieuœwiadamianyc³Autorzy wychodz¹ z za³o¿enia, i¿ aktywnoœæ psychiczna podlega zasadom logiki i jest mo¿liwa do zrozumie ni¹.Je¿eli w œwiadomej aktywnoœci s¹ wyraŸne luki albo nie harmonizuje ona z pozosta³ymi procesami psy chiczrxmñ, mo¿na wnioskowaæ o istnieniu nieœwiadomej motywacji, która stanowi brakuj¹ce ogniwo y³añcuchaprzyczyn i skutków.Pacjent nie potrafi w³aœciwie odgadn¹æ nieœwiadomych motywów, ale doœwiadczony terapeuta ni¹ ogó³ nie ma z tym trudnoœci.Dla tego badacze awa¿aj¹, i¿ motywy rieauœwiadomioneró-wnie¿ nadaj¹ siê do kodowania.W zachowaniu werbalnym kodowan¹ jednostk¹ jest jedno twierdzenie, zdanie, a w zachowaniu riewerñalnyn: 5-sekundowe odcinki czasu.Kategorie, wed³uektórych koduje siê wypowiedzi pacjenta, sa nastêpuj¹ce: 1) aiepokój, 2) potwierdzenie interpretacji, 3) zale¿noœæ, 4) opowiadanie snu, 5) wrogoœæ, 6) samokrytyka.7) nieszczêœliwa mi³oœæ, 8) œmiech, 9) d¹¿enie do aktyw*oœci spo³ecznej, 10) niezgodnoœæ, 11) natrêtna myœl albo czynnoœæ, 12) relacja o objawie psychosomatycznym, 13) przyjemne prze¿ycie, 14) wgl¹d, 15) opór, 16) set, 17) westchnieniie, 18) p³acz, 19) niezgodnoœæ.30) wypowiedzi niemo¿liwe du skategoryzowania.Do zakodorwania ka¿dej kategorii u¿ywa siê ustalonych skrotów, przy czym skrót pisany du¿a liter¹ oznacza motyw œwiadomy, a skrót pisany ma³¹ liter¹-maty.nieœwiadomy.¯e taki motyw istnieje, terapeuta domyœla**e jedyme ze sposobu zachowania pacjenta, i, ka¿de punktowanej w ten sposób osoby mo¿liwe jest.ss tym systemie jednoczesne wystêpowanie wielu kategorii i ³¹czenie matywó-w œwiadomych i nieœwiadomych.Wypowiedzi terapeuty s¹ zaliczane do 6 kategorii: 1) interpretacja: 2) twierdzenie pobudzaj¹ce matywaejê, np.krytyka pacjenta: ¿¹danie, ¿eby pacjeat coœ zrobi³ albo coœ sobie pomyœla³: 3) wyporiedzi nagradzaj¹ce, np.przychylne uwagi, akazanie zainteresowania: 4) oznaki uwa¿nego s³uchania, np., mhm': 5) b³¹d terapeutyczny: 6) wypówiedzi nie nadaj¹ce siê do skategoryzowacja.Przedstawiona metoda analizy treœci wymaga dokonywania ocen przez terapeutê dok³adnie obeznanego z teori¹ psycbodynandczn¹.W takich warunkach autorzy wykazali zadowalaj¹c¹ rzetelnoœæ ocen (zgodnoœæ miêdzy ocenia j ¹cymi).System StruppaM.M.Strupp opublikowa³ system kategoryzacji aktywnoœci terapeuty, opracowany w ten sposób, by by³ dostatecznie szeroki i umo¿liwi³ trafne porównanie terapeutów o ró¿nej orientacji.System zawiera 5 g³Ã³wnych wymiarów, z których ka¿dy sk³ada siê z podkategoriilub ze skali ocen: 1.Typ aktywnoœoi terapeuty: u³atwienie komunikacji, czynnoœci eksploracyjne, klasyfikacja, interpretacja, strukturalizacja wypowiedzi, bezpoœrednie kierowanie, czynnoœæ nie maj¹ca wyraŸnego zwi¹zku z zadaniem terapii, czynnoœæ nie daj¹ca siê sklasyfikowaæ.2.Zale¿noœci dynamiczne: rozró¿ni³a siê A, -czy terapeuta jedynie towarzyszy pacjentowi w tym pacjenta interesuje: 8, -czy wytwarza inne ognisko dynamiczne, a wiêc 81-¿¹da dalszych informacji, 82-kieruje uwagê, na dynamiczne zale¿noœci w przesz³oœci, 83-kieruje uwagê na aktualne zale¿noœci.570.dynamiczne, 84-analizuje stosunek pacjemta do terapeuty w terminach przeniesienia, 85-zwraca uwagê na realny stosunek pacjenta do terapeuty.3.Wnioskowanie: by³o oceniane na skali 5-punktoWCj.4.Inicjatywa: by³a oceniana na skali 4-punktowej.5.Atmosfera terapeutyczna by³a oceniana na skali 5-punktowej, gdzie O oznacza stosunek neutralny, -2 znaczna oziêb³oœæ, a FZ wyraŸn¹ serdecznoœæ.Punktowano wszystkie wypowiedzi terapeuty, ograniczone dwiema wypowiedziami pacjenta.Jedna': w przypadku zbyt d³ugiej wypowieazi terapeuty Strugê arbitralnie dzieli³ j¹ na 2-3 jednostki.Ka¿da jednostka by³a punktowana z uwzglêdnieniem wszy stkich 5 dymensji.Strupp (1957) wykaza³ u¿ytecznoœæ swojego systemu na podstawie analizy kilku rozmów pochodz¹cych z psychoanalitycznej kazuistyki opublikowanej przez Wolberga i analogicznych rozmów z kazuistyki opublikowanej przez Rogersa.Jak mo¿na by³o oczekiwaæ na podstawie ró¿nic stanowisk teoretycznych miêdzy terapeutami, których systemy by³y analizowane stwierdzono, i¿ terapeuta reprezentuj¹cy system Rogersaprzewa¿nie odzwierciedla uczucia pacjenta, podczas gdy terapeuta o orientacji psychoanalitycznej mia³ zw³aszcza w póŸniejszych fazach terapii-wiêcej inicjatywy i wyci¹ga³ wiêcej wniosków [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • nowe.htw.pl
  •